Το “Νάρκισσος και Χρυσόστομος”, μυθιστόρημα της όψιμης ωριμότητας του Έρμαν Έσσε, στην οποία ανήκουν και τα όμοιου ψυχισμού έργα του “Ντέμιαν” και “Ο λύκος της στέπας”, είναι βαθιά επηρεασμένο από την ψυχαναλυτική μέθοδο του Καρλ Γιουνγκ στη σκιαγράφηση των ηρώων του έργου. Τα δίδυμα έρως-θάνατος, ομορφιά-ασχήμια, δικαιοσύνη-αδικία, ειρήνη-σφαγή αποτελούν τον κεντρικό άξονα ενός ακόμη γοητευτικού μυθιστορήματος, όπου με τρόπο άκρως αισθητικό αποδεικνύεται η ανάγκη προσαρμογής του ανθρώπου σ’ ένα ανώτερο συνθετικό επίπεδο, πέραν του καλού και του κακού.